Psychiatrie in Gambia!!

WOW Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een wereld van verschil met de Nederlandse psychiatrie. Alle soorten ziektebeelden zitten door elkaar: Schizofrenie, epileptische cliënten, depressies, manische cliënten en ze lopen allemaal rond op hetzelfde terrein. Wel is er verschil gemaakt tussen mannen en vrouwen, die hebben allebei een eigen kant met slaapzalen, douches en toiletten. Maar alle cliënten krijgen wel allemaal bijna dezelfde medicatie ongeacht het ziektebeeld: Haldol, Akineton en soms carbamazepine.

’s ochtends beginnen we met de medicatie uit zetten voor de hele dag. Dan zitten de stagiaires uit gambia, Renee en ik en de verpleegkundigen om een tafel en worden er wat strips op tafel gelegd en uitdrukken maar… Dan komt het uitdelen.. alle medicatie bakjes worden op een karretje gezet en naar buiten gereden. Iedereen heeft een paar bakjes in de hand, en dan worden de namen over het terrein geroepen en de cliënten komen hun medicatie halen. Renee en ik mochten de eerste dag ook al mee medicatie uitdelen.

Ook hebben we al een aantal opnames meegemaakt, de cliënten worden meestal door de politie binnengebracht, en waar mijn mond ook van open viel is dat ze de cliënt hier letterlijk ‘plat’ spuiten (kalmerend middel meteen in de bloedbaan) dit doen ze bij elke nieuwe opname daarna slapen de cliënten een tijd, en dan wordt er verder gekeken hoe en wat.
ze vroegen nog of wij ook een keer IV wilden spuiten, maar dit hebben we geweigerd.. ten eerste omdat ik mezelf niet bekwaam voel om dat te doen, en ten tweede omdat ik al heb gezien dat 2 verpleegkundigen zich met een vuile naald hebben geprikt omdat cliënten terugtrekken of agressief worden. Hier doen ze trouwens niet moeilijk over, gewoon het bloed uit het prikgaatje duwen dan is het vuil van de naald er wel uit.. en daarbij: dood ga je toch inshallah (gods wil)… Yeah right…

Opzich is het systeem goed voor Afrikaanse begrippen, want er is medicatie en een psychiater uit Cuba aanwezig. Cliënten kunnen naar huis als ze ‘beter’ zijn en dit duurt meestal rond de 2 maanden. De cliënten krijgen drie keer per dag te eten en er is dagbesteding zoals een tuintje en een ruimte met wat spelletjes en een TV. Alleen de activiteitenbegeleidster doet niet zoveel, vandaag lag ze bijvoorbeeld op een bankje te slapen haha.
Ook worden de separeer cellen bijna nooit gebruikt.
Wat betreft privacy deze is er Nul, zero, niks! Tijdens een consult komen er cliënten binnengewandeld en gaan erbij zitten, of bij een nieuwe opname helpen andere cliënten de binnen gebrachte cliënt in bedwang te houden. Dit is voor ons eigenlijk onvoorstelbaar. Maar het is zo.

We leren hier veel, ook wat betreft de mentaliteit en manier van omgaan met het leven eigenlijk.

Verder hebben we ook nog gebruik gemaakt van onze vrije tijd, en naar het strand geweest, en geprobeerd om in het Senegambia hotel te gaan zwemmen. Helaas zag een bewaker ons en vroeg naar de sleutel. Ik zei dat Renee die had.. dus renee ‘zoekt ‘ in haar tas.. maar kon het niet vinden. De bewaker vroeg op welke kamer we verbleven.. uhm kamer 7. Dat kon dus niet.. want de man werkte er al 10 jaar en had nog nooit kamer nummer 7 gezien, die bestond dus niet. We werden vriendelijk verzocht om ergens anders te gaan zwemmen. Nou toen zijn we maar naar het strand van Senegambia gegaan.. wat ook leuk was!

Afgelopen weekend hebben we een lekker en leuk vrij weekend gehad. We zijn met alle studenten opstap geweest in Senegambia we hadden Balla en Kebba vrijdag avond meegenomen. Dit zijn twee jongens van het compound waar wij verblijven. Super aardige jongens, en ze hebben de hele avond gedanst.
Zondag zijn we naar de sleuteloverdracht van de ambulance geweest, deze wordt gedoneerd aan een dorpje; Sifou. Ellen (eigenaar ambulance, deze is ook komen rijden naar Gambia) had ons uitgenodigt om met alle studenten te komen kijken naar de sleuteloverdracht. Nou goed..we dachten dat duurt een uurtje. Écht niet.. want als Gambianen iets te vieren hebben, dan doen ze het ook goed. Na een zit van 3,5 uur was al het gespeech, muziek, geklap en gedans dan afgelopen. Als laatst mochten er wat blocnotes uitgedeeld worden aan de kinderen, dit had ik beter niet kunnen doen want er ontstond een grote chaos. 200 kinderen die er allemaal een wilde, en mij omver liepen elkaar schopten en sloegen om er maar zo snel mogelijk eentje te krijgen. Dus toen heeft een politie agent hen tot de orde geroepen en netjes in een rijtje gezet. Toen was het een georganiseerde chaos. En hebben ze allemaal een blocnote gekregen.

Deze week hebben we nog in het psychiatrisch ziekenhuis gewerkt en maandag gaan we in Senegal om op een verpleegkunde opleiding te gaan kijken, psychiatrische instelling en een tehuis voor autistische kinderen. Na die week zitten we een lang weekend in Cap skirring (weet niet of ik het zo goed schrijf) maar dat blijkt het Zandvoort van Senegal te zijn, en zijn we met de hele groep bij elkaar om even bij te tanken in een goed hotel. Daarna gaan we weer terug naar Gambia..

Morgen vertrekken we dus richting Senagal..!!

Tot snel Groetjes
Renee, Dieuw En Marjan